باز هم سخن از رنگ خداست.
باز هم سخن از رنگ خداست، بوی خدا، دست خداست..
جایی که تواناترین قلم کم میاورد.. جایی که قلم ماهرترین نقاش رنگی ندارد.جایی که شیواترین سخن بی اثر است.
آری نعمتی که دردش برای والدینش شیرین ترین، امانتی که زحمت تربیتش برای مربیان بهترین هدیه و وجودش گرمابخش کانون اجتماع است.
شاید خیلی از ما نتوانیم حتی لحظه ای را به فکر مجاورت با این افراد باشیم اما؛ "لا یکلف الله نفسا الا وسعها"
