موضوعی که در کشورهای چند ملیتی و قومیتی مثل ایران برای کودکان مطرح است، انتخاب زبان برای آموزش در نوزادی می باشد. نظرات و مطالعات متفاوتی در این زمینه مطرح شده است. شکی در این نیست که کودک حق دارد زبانی جهت ارتباط بیاموزد و این مهم جزو اولین حقوق کودک است. اما، آیا زبانی را باید انتخاب کرد که در محیط رایج است یا زبانی که اصل و نسب کودک متعلق به آن است!؟
زبانی را باید آموخت که در آینده بیشترین کاربرد دارد یا زبانی که الان کاربردی تر است؟
اندیشمندان زیادی نظرات متفاوتی داده اند و در مطالعات بعضا همبستگی بین ترتیب آموزش زبان و زبان غالب یافت نشده و بعضا قویا زبان اول و زبان مادری را زبان غالب دانسته اند. اما اکثریت هوش بخصوص هوش اجتماعی و چند زبانگی بودن را به هم همبسته و وابسته یافته اند.
در مناطقی که تعارض دنیای آموزش و محیط از لحاظ انتخاب زبان ارتباطی غوغا میکند چه باید کرد؟
در جاهایی که لزوم آموزش زبان دوم حس نمیشود چطور؟
