معرفی شهید گفتاردرمانی

هزار بلبل دستان سرای عاشق را
بباید از تو سخن گفتن دری آموخت
حضرت سعدی..

به مناسبت تقارن سالروز بزرگداشت سعدی و روزگفتاردرمانی،
قسمتی از زندگینامه اولین شهید گفتاردرمانگر را تقدیم میکنم.. شهید مهدی (پرویز) #طریقی در سال1341 در یکی از مناطق شرق تهران (خیابان کرمان) دیده به جهان گشود. وی در خانواده‌ای متوسط و تقریباً مذهبی رشد یافت او چهارمین فرزند خانواده بود و دوران ابتدایی را در مهر سال 1347 آغاز و در خرداد 1352 با موفقیت به پایان رسانید. دوره راهنمایی را در مدرسه مفید گذراند. او بسیار فعال و درس خوان بود و در حین این که درس می‌خواند اوقات تعطیل و فراغت خود را کار می کرد تا خرج تحصیلش را بدست آورد. در نوجوانی ایشان خیلی مذهبی بود و همیشه در مسجد و حسینیه‌ها حضور فعال داشت و از سنین نوجوانی (قبل از تکلیف) نماز و روزه ایشان ترک نمی‌شد. ایشان فعالیتهای ضد رژیمی خود را قبل از به ثمر رسیدن انقلاب یعنی از سال 54 الی 55 شروع کرده بود و همیشه به دنبال اعلامیه‌های امام و تکثیر نوار بود تا این که انقلاب عزیز ما به ثمر رسید. فعالیتهای ایشان فوق‌العاده زیاد شد و حتی قبل از گرفتن جواب دیپلم در سال 1359 در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ثبت نام نمود و بعد ازآن همیشه در ماًموریت و جبهه بسر می‌برد تا این که بار آخر که از جبهه بازگشته بود در سال1361 همسر اختیار می‌کند، علاقه زیادی هم به درس داشت و همیشه می گفت : « دوست دارم که در خدمت به انقلاب و اسلام دستم باز باشد و هر چه بیشتر به مردم مستضعف خدمت کنم» ایشان تصمیم گرفت که در کنکور شرکت کند. تا این که در سال1363 که مصادف با ولادت تنها فرزندشان (مجتبی طریقی) بود در کنکور قبول شد و در نیمة دوم 64 در رشته گفتاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران مشغول به درس شد. ایشان با گرفتاریهای فراوانی که داشتند خوب درس می‌خواند..

با همت فرشتگانی، فرشتگانی صاحب دیوار در دانشگاهی شدند..

دست مریزاد بر دست اندرکاران بنیاد دیوار 47

برای اولین بار در ایران ، یک دانشگاه ؛ دیوارهای خود را به دیوار 47 و افراد سندروم داون بخشید .

دیوارهای این دانشگاه دیگر فقط دیوار نیستند ؛ با دستان فرشتگان رنگی شده اند.

For the first time in IRAN's history, a university has given all its walls to

Down Syndrome people and the " Wall 47".
These walls are not ordinary walls anymore. They are painted by the hands of angels now.

از زبان مادر یک کودک دارای اتیسم

آرین دو روزی هست که تب و گلودرد داره ، دیشب به دکتر کودکانش مراجعه کردیم که آنتی 

بیوتیک تجویز کرد،اما دیشب تا صبح نمیتونست تنفس کنه و طفلک بچم مدام میرفت تو دستشوئی و آب داغ باز میکرد ، اونقدر ناله کرد بچم و گلوشو نشون می داد و می گفت آب آب و من همسرم مستاصل که این طفلک نمی تونه دردش رو بگه ..
صبح امروز هم به همون منوال گذشت حتی بدتر کلا تنفسش خیلی سخت بود دوباره تصمیم گرفتیم ببریمش دکتر چون دست ما رو میگرفت میکرد تو دهنش 😞 رفتیم پیش آقای دکترسرشناس در یکی از بیمارستانهای معروف شهر طبق معمول قبل از هرچیز من گفتم آقای دکتر اتیسم داره ، پزشک سری تکون داد و گفت : پسرم اسمت چیه؟!!! من پیش دستی کردم چون میدونستم آرین نمیتونه اسمشو بگه و متوجه شدم که دکتر میخواد صدای آرین رو بشنوه شروع کردم به سوالاتی که آرین معمولا جواب میده، بعد از معاینه پزشک گفت : آرین دچار لارنژیت حاد شده وباید بستری بشه و داروی وریدی بگیره ، اتاق دورسرم چرخید گفتم : دکتر ما با آرین حتی موقع گرفتن آزمایش خون و تزریق آمپول مشکل داریم چجوری بستریسش کنیم ، عینکش رو صورتش جابجا کرد و گفت که من اینجور صلاح می دونم چون این بیماری راه تنفس رو میبره و اون بیماری زمینه اش ! مانع بهبودش میشه ! اومدم بگم بیماری نه اختلال و آخه دکتر عزیز چه ربطی داره اتیسم به مانع بهبودی ؟!!!! که سکوت رو ترجیح دادم و گفتم جناب دکتر حالا اگر نخواهیم بستریش کنیم چی صلاح می دونین با نگاهی عاقل اندرسفیه به ما گفت صلاح همونه که گفتم اما حالا سه تا کورتون شش ساعت یکبار مینویسم تزریق کنید تا فردا بستری بشه ! اصلا نفهمیدیم چجوری آرین رو برداشتیم و در واقع فرار کردیم ..
حالا نوبت به تزریق رسید و من طبق معمول به سرپرستار اورژانس گفتم پسرم اتیسمه و ایشون ما رو به یک تخت راهنمایی کرد و شنیدم که از همکارش پرسید که اتیسم چیه ؟! همکارش هم گفت اسکیزو فرنی کودکان ..صدای اونها با صدای گریه و جیغ آرین قاطی شده بود و من بی رمق و حوصله بعد از نه سال توضیح ترجیح دادم که سکوت کنم. و کم کم میترسم این سکوت ها تبدیل به خفقان بشه. 
مادر و پدرهای بچه های عادی متوجه حرف من نمیشن چون بچه هاشون میگن کجاشون درد میکنه اما ما والدین دارای فرزند اتیسم در زمان بیماری فرزندمون حتی با جزئی ترین بیماری، دچار استیصال میشیم، برای همین همیشه آرزو میکنیم که خودمون مریض بشیم ولی اونا چیزیشون نشه 😔😭
می دونید چرا ؟! واقعا چرا باید یک بیماری مثل سرماخوردگی اینقدر برای ما فاجعه باشه؟!
جوابش روشنه هیچ فضای پزشکی ویژه بچه های ما تعریف نشده که پیشکش ، چون سنگ بزرگ علامت نزدنه ،فقط همینکه یک دوره برای پزشکان وپرستارها بگذارند و توضیح بدن بهشون که اتیسم چیه ما مخلصشونم هستیم .
و همچنان ما در اول راه اطلاع رسانی به جامعه و دریغ از اینکه هیچ کدوم از این انجمنهای عزیز با دفتر و دستکهای قشنگشون قدمی در این راه بردارند.
من و دوستانم هر چقدر هم خودمون رو به در و دیوار بزنیم نمیتونیم اطلاع رسانی که یک مرکز رسمی باید و وظیفه اشه رو انجام بدیم .
پس زمان بیداری انجمن ها فرارسیده چون قبل از شکوفایی باید به بیداری رسید.

21 فوریه روز جهانی زبان مادری مبارک

روز مادر روز مادران است .روز معلم روزمعلمان وهمانطور تمام روز ها واعیاد برای قشر وگروه خاصی مقرر شده است ، تنها یک روز است که برای تمام انسان هاست وآن ، روز 21 فوریه برابر با 2 اسفند " روز زبان مادری " است .در این روز تمام ملت ها به احترام زبان مادری شان جشن می گیرند وبه یکدیگر تبریک می گویند . 

کارگاه آموزشی اوتیسم

در راستای درخواستهای همکاران عزیز،

موسسه ذهن زیبا

برگزار می کند:

کارگاه آموزشی

24 ساعته مقدماتی

AUTISM

آسیب شناسی

ارزیابی

درمان

 

ثبت نام برای همکاران:

آسیب شناسان گفتار و زبان

کاردرمانگران

شنوایی شناسان

روانشناسان

جشن ربع قرن تلاش و پیشرفت در حوزه کاشت حلزون شنوایی

امروز 26 آذر ماه 1394مراسم بزرگداشت بیست و پنجمین سالگرد کاشت حلزون در ایران به همت مرکز کاشت حلزون ایران و شرکت کوکلئار در سالن کوثر دانشکده روانشناسی دانشگاه تهران برگزار شد، در این مراسم که با حضور وزرای علوم و بهداشت و تنی چند از یش کسوتان کاشت حلزون و شرکت فعال خانواده های کاشت حلزون شده برگزار شد

انتقاد از برنامه اوتیسم 37 درجه بی بی سی

برنامه 37 درجه مربوط به اوتیسم را بصورت غیرزنده دیدم و ازاینکه نتوانسته بودم بصورت زنده ببینم خودم را سرزنش نکردم..  
بعنوان کسی که حدود 15 سال است که در حیطه اوتیسم تجربه علمی و عملی دارم و تمامی دوره های مربوطه واجد شرایط را سعی کردم شرکت کنم، روانپزشک محترم اطفال این برنامه را در حیطه اوتیسم بسیار ضعیف و با اطلاعات و دانش چند سال پیش ارزشیابی کردم. سازنده برنامه هم احتمالا از اوتیسم اطلاعات کافی و وافی و بروز نداشته اند..

کمپین مبارزه با خشونت علیه زنان

 «از همسایه خود شروع کنید، از گوشه خیابان، پیاده روهای پرجمعیت را نارنجی کنید، مدارس را، حتی آرایشگاه‌ها و پمپ بنزین‌ها را، روبان نارنجی ببندید، روی تابلوها و دیوارها پرچم های نارنجی بچسبانید و اگر می توانید 25 نوامبر یک راهپیمایی نارنجی برپا کنید.»

اینها همه پیشنهادهای سازمان ملل فقط برای رساندن یک پیام یعنی بالا بردن سطح آگاهی جامعه در مورد خشونت علیه زنان و بحث در مورد راه حل های آن است.

این خشونت‌ها باعث شد که 23 فعال حقوق زنان از نقاط مختلف دنیا در سال 1991 میلادی به فکر سازمان دادن یک اقدام جهانی بیفتند. از آن سال این زنان تلاش می کنند تا در یک کمپین 16 روزه، مردم را نسبت به ماهیت خشونت‌های نظام‌مند علیه زنان آگاه کنند و بگویند خشونت علیه زنان، نقض حقوق انسانی آنها است. نام کمپین آنها «16 روز نارنجی» است که هر سال از 25 نوامبر یعنی روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان آغاز و تا 10 دسامبر، روز جهانی حقوق بشر ادامه دارد. امسال هم قرار است همه کشورها و سازمان هایی که به این کمپین پیوسته اند با برنامه هایشان، 16 روز دنیا را نارنجی کنند.

روز جهانی کودک مبارک

HAPPY INTERNATIONAL CHILD DAY

روز جهانی کودک مبارک

روز کودک روزی است که برای یادبود و افتخار کودکان شناخته شده است. کشورها و سازمان‌های بین‌المللی مختلف، روزهای متفاوتی را به‌عنوان روز کودک اعلام کرده‌اند و آن را جشن می‌گیرند.

سازمان ملل متحد، ۲۰ نوامبر را روز جهانی کودک اعلام کرده است. مجمع عمومی سازمان ملل در چنین روزی در سال ۱۹۵۹ اعلامیهٔ حقوق کودک و در سال ۱۹۸۹ نیز کنوانسیون حقوق کودک را تصویب کرد.

روز ۱ ژوئن هم در سال ۱۹۴۹ در نشست اتحادیهٔ بین‌المللی دمکراتیک زنان در پاریس به‌عنوان روز بین‌المللی کودک اعلام شد و در شوروی به‌عنوان روز کودک شناخته شد و در بسیاری از کشورها هم به‌عنوان روز کودک تعیین شد.

در ایران، روز ۱۶ مهر (۸ اکتبر) به‌عنوان روز جهانی کودک جشن گرفته می‌شود. این در حالی است که هیچ کشور دیگری این روز را به‌عنوان روز کودک نمی‌شناسد. به نظر می‌رسد که ایران هنوز با تغییرات جهانی در این زمینه هماهنگ نشده است.

چرا کتاب‌خوان‌ها بهترین آدم‌هایی هستند که می‌توان بسیار دوستشان داشت؟

چندی پیش، مقاله‌ای در مجله تایم منتشر شد که نویسنده‌اش ادعا می‌کرد، آنچه «مطالعه عمیق» نامیده می‌شود به‌زودی از بین خواهد رفت؛ چرا که میزان مطالعه عمیق میان آدم‌ها کمتر شده و این روزها دیگر آدم‌ها سرسری کتاب می‌خوانند و با وجود مطالب خلاصه شده اینترنتی تعداد خواننده‌های کتاب‌ها روز به روز تقلیل پیدا می‌کند.

نکته اینجاست که مطالعات ثابت کرده، کتاب‌خوان‌ها در قیاس با افراد عادی آدم‌های خوب‌تر و باهوش‌تری هستند و شاید تنها آدم‌هایی روی این کره خاکی باشند که ارزش عاشق شدن را داشته باشند.