SLPnews

ارتباط  یعنی فرایندی جهت انتقال پیام از فرستنده به گیرنده .. 

AAC گروهی از عناصر منسجم شامل سمبلها، ابزار، استراتژی و تکنیکهاییست که توسط افراد برای تسهیل برقراری ارتباط و سیستمی تکمیل کننده ژست، ارتباط نوشتاری و یا گفتاری به کار میرود. 

 این سیستم برای :افراد دارای ناتوانی/ کم توانی حرکتی ( مانند فلجی مغزی و ..)، کودکان دارای اختلالات رشدی (اوتیسم، سندرم داون و ..)، بزرگسالان درارای اختلالات ارتباطی اکتسابی ( آفازی و ..) کاربرد دارد.

سیستمهای AAC:

• با  وسیله / بدون وسیله
• تکنیکهای سطح بالا / تکنیکهای سطح پائین
• ابزارهای اختصاصی / ابزارهای غیر اختصاصی
• روشهای دستیابی
• روشهای انتخاب مستقیم / غیرمستقیم

چه چیزهایی باید ملاحظه شود:

سطح محدودیت ارتباطی . کدام اعضاء و سطح آسیب. سطح درک و بیان زبان شفاهی/ نوشتاری. سطح مهارت بینایی. آستانه تحمل بیمار. وضعیت راحت برای بیمار در نشان دادن انتخاب. وجود رفلکسهای مخل ارتباط. وجود لرزشها و حرکات غیرارادی مخل ارتباط.

برای آموزش برخی تکنیکهای این سیستم در کودکان نیازی به داشتن سطوح بالای شناختی نیست، با روشهای رفتاری در سطوح شناختی بسیار پایین میتوان استفاده از این روش را ایجاد و در نهایت به افزایش توانمندی شناختی کمک کرد. بطور مثال از روشهای Object of Reference و نیز PECS میتوان در کودکانی که کمترین زمینه برقراری ارتباط را دارند میتوان بهره جست.

AAC چند روش با تکنیک سطح پایین :

1) Object of referenc

2) PECS (picture exchange communication system)

3) Symbols

4) Signing system

5) Picture communication

6) Written systems

یادمان باشد AAC نه تنها بازدارنده گفتار نیست بلکه در مواردی که فرد استعداد و توانمندی گفتار داشته باشد با بهبود سیستم زبان بیانی اش روند گفتارش تسهیل و بهتر میشود.

 کدهای ملی و بین المللی برای روش AAC