هزار بلبل دستان سرای عاشق را
بباید از تو سخن گفتن دری آموخت
حضرت سعدی..
به مناسبت تقارن سالروز بزرگداشت سعدی و روزگفتاردرمانی،
قسمتی از زندگینامه اولین شهید گفتاردرمانگر را تقدیم میکنم.. شهید مهدی (پرویز) #طریقی در سال1341 در یکی از مناطق شرق تهران (خیابان کرمان) دیده به جهان گشود. وی در خانوادهای متوسط و تقریباً مذهبی رشد یافت او چهارمین فرزند خانواده بود و دوران ابتدایی را در مهر سال 1347 آغاز و در خرداد 1352 با موفقیت به پایان رسانید. دوره راهنمایی را در مدرسه مفید گذراند. او بسیار فعال و درس خوان بود و در حین این که درس میخواند اوقات تعطیل و فراغت خود را کار می کرد تا خرج تحصیلش را بدست آورد. در نوجوانی ایشان خیلی مذهبی بود و همیشه در مسجد و حسینیهها حضور فعال داشت و از سنین نوجوانی (قبل از تکلیف) نماز و روزه ایشان ترک نمیشد. ایشان فعالیتهای ضد رژیمی خود را قبل از به ثمر رسیدن انقلاب یعنی از سال 54 الی 55 شروع کرده بود و همیشه به دنبال اعلامیههای امام و تکثیر نوار بود تا این که انقلاب عزیز ما به ثمر رسید. فعالیتهای ایشان فوقالعاده زیاد شد و حتی قبل از گرفتن جواب دیپلم در سال 1359 در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ثبت نام نمود و بعد ازآن همیشه در ماًموریت و جبهه بسر میبرد تا این که بار آخر که از جبهه بازگشته بود در سال1361 همسر اختیار میکند، علاقه زیادی هم به درس داشت و همیشه می گفت : « دوست دارم که در خدمت به انقلاب و اسلام دستم باز باشد و هر چه بیشتر به مردم مستضعف خدمت کنم» ایشان تصمیم گرفت که در کنکور شرکت کند. تا این که در سال1363 که مصادف با ولادت تنها فرزندشان (مجتبی طریقی) بود در کنکور قبول شد و در نیمة دوم 64 در رشته گفتاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران مشغول به درس شد. ایشان با گرفتاریهای فراوانی که داشتند خوب درس میخواند..
